Simon Carmiggelt
Citaten van: Simon Carmiggelt
Simon Carmiggelt (1913-1987), Nederlandse journalist, schrijver en dichter, onder meer bekend om zijn ‘Kronkels’. Cabaretteksten schreef hij voor onder meer Wim Kan en Wim Sonneveld, waaronder Sonnevelds conférences Croquetten en De jongens. In 1961 werd Carmiggelt de Constantijn Huygens-prijs toegekend en in 1977 de P.C. Hooft-prijs voor het jaar 1974.
Overzicht van boeken van Simon Carmiggelt
In het Zwitserse meertje zwommen ook allerlei kleine dieren, die door het onvoldoende lezen van Nederlandse milieupublicaties niet wisten dat ze al lang uitgestorven waren.
Een vriend van mij weet precies wat ik zou moeten doen. En ik weet precies wat hij zou moeten doen. Maar wat we zélf moeten doen weten we niet, tenzij we onze problematieken ruilen. Daar moest eigenlijk een beurs voor zijn.
Je moet problemen uitstellen, dan gaan ze meestal vanzelf over.
In de herfst krijgt de twijfel gelijk. De wereld vergaat een beetje, om het eens te proberen.
Gewone misdadigers zijn eigenlijk de lammeren op deze aarde. Ze moorden wel maar ze doen het – als ze tenminste niet gek zijn – meestal tamelijk efficiënt. Hun weerzinwekkendste wandaden vallen in het niet vergeleken bij de volstrekt onlesbare bloeddorst der idealisten.
Vrouwelijke personen van vorstelijken bloede dragen vaak hoeden die mij de overtuiging schenken dat ze werden gecreëerd door een ontwerper met een gefrustreerde voorkeur voor de republiek.
Er is iets stompzinnigs redelijks op het gezicht van een kameel, iets van vele kanten onderscheiden, maar nooit een samenhang. Sommige mànnen zien er zo uit. Hun vrouwen lopen weg maar behouden voor het leven de zuigende herinnering aan zijn goedheid.
Ik ben voor abortus, alleen denk ik wel eens hoeveel vrienden ik niet zou hebben als hun ouders ertoe waren overgegaan. Ik zou ze missen.